تحقيقات و بررسي‏هايي که روي گونه‏هاي مختلف ميمون‏ انجام شده ، نشان داده است که بين نسبت طول انگشتان و برخي رفتارهاي اجتماعي ارتباط وجود دارد. تحقيقات پژوهشگران دانشگاه هاي ليورپول و آکسفورد درباره طول انگشتان گونه هاي نخستين پستانداران نشان داده است که رفتارهاي اجتماعي با وجود نوعي هورمون در دوران جنيني ارتباط دارد. ميزان هورمون هاي آندروژن ( هورمون مردانه ) در دوران جنيني بر رشد و ميزان طول انگشتان تاثير دارد و مقادير بالاي آندروژن هايي مانند تستوسترون موجب افزايش طول انگشت چهارم و بلندتر شدن آن در مقايسه با انگشت دوم مي‏شود. دانشمندان در تحقيقات خود از نسبت انگشتان به‌ عنوان شاخصي براي تماس با ميزان مختلف هورمون استفاده کرده و اين اطلاعات را با رفتارهاي اجتماعي پستانداران اوليه مقايسه کرده‌اند.

بررسي‏هاي انگشتي

اين گروه محققان دريافتند که در ميمون‏هاي قديمي‏مانند عنترها و بوزينه‏هاي دم‌کوتاه طول انگشت چهارم نسبت به طول انگشت دوم بيشتر است، به عقيده آنها، علت اين موضوع وجود مقادير بالاي هورمون‏هاي آندروژن در دوران جنيني است. به گفته محققان، اين گونه از ميمون‏ها در مقايسه با ساير گونه‏ها بسيار رقابت‏جو و پرخاشگر هستند و تماس با مقادير بالاي آندروژن در دروان جنيني و زمان پيش از تولد مي‏تواند با اين رفتارها ارتباط داشته باشد. نسبت انگشتان در ساير گونه‏ها مانند ميمون‏هاي دست دراز و گونه‏هاي ديگر به شکلي است که تماس با مقادير کم آندروژن در دوران جنيني را نشان مي‏دهد. رفتارهايي مانند رقابت جويي و پرخاشگري در اين گونه‏ها در مقايسه با ميمون‏هاي قديمي ‏کمتر هستند. همچنين نتايج اين بررسي‏ها نشان داد که نسبت انگشتان در ميمون‏هاي بزرگ مانند اورانگوتان‏ها و شامپانزه‏ها نيز متفاوت است و ميزان آندروژن‏ در دوران جنيني در اين گروه در مقايسه با ميمون هاي قديمي‏کمتر است. اين مقدار کم آندروژن مي‏تواند با رفتارهايي مانند سطح بالاي همکاري و انعطاف پذيري اين ميمون‏ها ارتباط داشته باشد.

هورمون ، ژن و رفتار

اِما نلسون، استاد باستان‏شناسي دانشگاه ليورپول در اين‌باره مي‏گويد: «به نظر مي‏رسد که ميزان آندروژن در دوران جنيني بر ژن‏هاي مسؤول رشد انگشتان تاثير داشته باشد. مقادير بالاي آندروژن جنين يا مادر در دوران بارداري ممکن است عملکرد ژن‏ها را تغيير داده و منجر به تغييرات جزيي در نسبت طول انگشتان شود. نسبت انگشتان پس از تولد چندان تعيير نمي‏کند. نتايج به دست آمده از اين بررسي‏ها به ما نشان مي‏دهد که ميزان آندروژن در دوران پيش از تولد چه طور مي‏تواند بر رفتارهاي بزرگسالي به ويژه رفتارهايي مانند انعطاف‌پذيري و همکاري و هماهنگي گروهي تاثير بگذارد.» دکتر سوزان شولتز، استاد انسان‌شناسي دانشگاه آکسفورد نيز در اين باره مي‏گويد: « انسان‏ها از نظر اينکه در جامعه بزرگي زندگي مي‏کنند و در رفتارهاي اجتماعي محدوديت‏هايي دارند، منحصر به فرد هستند و نمي‏توان اين يافته‏ها را به جامعه انساني تعميم داد. در انسان‏ها رفتارهاي اجتماعي در جنس‏هاي مختلف نيز تفاوت‏هاي زيادي ديده مي‏شود، مثلا در بسياري نژادها در بين مردان رفتار اجتماعي رقابت بيشتر از همکاري ديده مي‏شود. با اين وجود، نسبت طول انگشتان در انسان‏ها نيز ممکن است با برخي رفتارهاي اجنماعي ارتباط داشته باشد اما براي رسيدن به پاسخ قطعي لازم است تحقيقات بيشتري در اين زمينه انجام شود.» شرح کامل اين تحقيق در مجله انسان شناسي فيزيکي آمريکا به چاپ رسيده است.

منبع : یاس سرخس

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: